Քեզ թե անգամ կարոտեմ,
Այդ կարոտս կխեղդեմ,
Այնպես որ էլ երբևե,
Քո աչքից չկախարդվեմ։
Դու մտածիր, թե տանջվում եմ,
Բայց և արի, որ համոզվես.
Նոր բախտիցս հրճվում եմ,
Ինչքան էլ, որ դու դա չուզես։
Դու կարծիր քեզ անհաս բարձունք,
Բայց և արի, որ համոզվես.
Քեզ նայելիս կռանում եմ,
Որ գոնե աչքերիս նայես։
0 коммент.:
Отправить комментарий
Գրեք ձեր մեկնաբանությունը