2017/07/10

Վալս




Ինչ որ հին ձայն եմ լսում,
Այս ջութակի նոտաներում,
Որը հին է տարիքիցս,
Բայց հասակակից է թվում։

Կարծես իր հետ եմ ծնվել,
Մանկուց իր հետ եմ ապրում,
Ասես․ երաժիշտը ինձ հետ
Հիմա այդ երգն է արարում։

Ի՞նչ է ասում ջութակն այս՝
Նուրբ ձեռքերում նվագողի,
Գուցե ափսոսում է ինձ պես,
Կամ շշնջում գաղտնագողի։

Լուսնի ականջին շշնջում,
Լույս է ուզում ավելի,
Որ  երեկոն այս հրաշք
Ավելի երկար տևի։

Հավաքվեն սիրահարները
Ու վալս պարեն անդադար,
Եվ սերը իրենց ապրի
Երաժշտության պես երկար։

Այն երաշտության, որը
Կարծես ես եմ արարել,
Ու երանի տողերս
Իմանային նվագել։

Թեպետ հաճախ նվագում են,
Ու երգում են ինչ որ երգ,
Որը կարծես չեմ լսել,
Որով չեմ ապրել երբեք։

Բայց ինչքան էլ նվագեմ,
Այդ հին երգը չեմ գրի,
Որը իմ ականջի մեջ
Երբեք չպիտի լռի։

0 коммент.:

Отправить комментарий

Գրեք ձեր մեկնաբանությունը