Վրան մաշված մի թղթի,
Այրվում ենք հիմա ցավոք
Ձեր կրակում դրախտի։
Այնպես ենք այրվում, ասես
Կրակը շատ ենք սիրում,
Մինչդեռ կրակը վաղուց
Մեր հով այգին է այրում։
Ու սպասում ենք մենք մինչև
Մահը մեզ էլ կախարդի,
Թեպետ կյանքում այրվում ենք,
Անբախտ բոցում չար բախտի։
0 коммент.:
Отправить комментарий
Գրեք ձեր մեկնաբանությունը