2017/04/20

ԻՄ ԺՈՂՈՎՈՒՐԴ




Երբ քայլում եմ Լուկաշինի փողոցներով լուսե,
Ողջ գյուղը թոնիր է դառնում իմ աչքերում կարծես,
Լավաշի հոտը գրկում է դուռ ու պատուհան,
Հավաքվում են երեկոյան մոտիկ, հարևան:

Հավաքվում են ու քննարկում լուրերն <<Հորիզոնի>>
Ու հոգոցով ասում են թե. «վերջը ոնց կլինի․․․
Մենք էլի այս հողերի հետ կմտնենք զրույցի,
Բայց մեր Էրգրի հողի հարցը, ախր ո՞վ կլուծի։

Մեր դաշտերը կմշակենք, կանենք մերը անշուշտ,
Միայն թե մեր վրա երբեք չկրակեն փամփուշտ,
Գյուղացի ենք ու այս երկրին չենք թողելու սոված,
Կանենք, քանզի մեր երդումին վկա է տեր աստված։»

Երբ որ դաշտից երեկոյան հովիվներն են գալիս,
Շների հաչոցը բարձր արձագանք է տալիս,
Օ՜ հո՜, օ՜ հո՜, ձայն են տալիս հովիվները հոգնած,
Ամբողջ օրը արևի տակ տանջված ու տքնած։

Ու երբ որ, այս երբերն արդեն միանում են իմ մեջ,
Տառերս տողեր են դառնում, իսկ տողերս էլ՝ էջ,
Թնդում է քո ձայնը սուրբ, աղոթքների նման,
Անժողովուրդ մարդը կյանքում ոչնչի է  նման։


0 коммент.:

Отправить комментарий

Գրեք ձեր մեկնաբանությունը