Կրակը թացից է մեռնում

Կրակը կաթում է ջրի պես,

Կրակը լավա է՝ հրաբուխ,

Կրակը կտրում է սրի պես,

Զենք է այն՝ դաժան արնախում։

Կրակը անսիրտ է, դաժան է,

Ժանիք է՝ ածելու նման սուր,

Նա երկյուղ ասածը չգիտե,

Ոչ ոքի երբևե չի խղճում։

Արդարի ձեռքերում նա ջերմ է,

Բայց զենք է ձեռքերում ստորի,

Կրակը անզգույշի մեղքն է

Տնվորին դարձնում է անտունի

Նա ունի մեկ ճամփա գնալու՝

Որտեղ որ չոր փայտ է երևում,

Ոնց շունը կգտնի ոսկորին․

Նա փայտին հոտով է գտնում։

Կրակը ատում է ջրերին,

Փախչում է ջրից շատ հեռու,

Կրակի երազանքը չոր է,

Կրակը թացից է մեռնում։