Ինքը Իր Հետ

Կարոտել է Ծավը նա,

Ու սրտում դող է,

Արևը դիպչում է նրան,

Նա կանաչ շող է։

Խոսում է  արևի հետ,

Ու մտածկոտ է

Եղանակը նպաստող

Եվ արևոտ է։

---

Բեռնում...

---

Երբ գիշեր է, արև չկա,

 Խոսում է իր հետ,

Փռել  է իր առաջ երկար,

Կանաչ արահետ։

Սնունդ է առնում նա հողից,

Ու կանաչում է,

Ծիրանենին մարդկանց հոգին,

Լավ ճանաչում է։

Տեսել է դժոխային շոգ,

Ինքը՝ դրախտ է,

Նրա կապը իմ պապի հետ

Պինդ ու անխախտ է։